JBL VP7212/95DP i VPSB7118DP – wysokiej klasy instalacyjne i mobilne zestawy głośnikowe

12.06.2012

Systemy instalacyjne, mobilne i touringowe są najczęściej traktowane/kategoryzowane tak przez producentów jak i użytkowników, czy projektantów instalacji jako odrębne grupy produktowe sprzętu. Tymczasem Seria JBL VP plasuje się gdzieś po środku tych trzech „rodzin” urządzeń. Czy to znaczy, że sprzęt jest do wszystkiego, zatem również do niczego, jak mawiali starożytni?

Tomek Pawłowski, Jan Marek

Tomek Pawłowski

Cała rodzina VP, czyli Venue Performance liczy 8 modeli różniących się ilością i wielkością przetworników (od dwudrożnej 10” +1,5” do trójdrożnej 15” + 8” + 1,5”), dyspersją tub Progresive Transition oraz przystosowaniem do różnych sposobów montażu. Do serii VP zalicza się również subbas na pojedynczym 18” przetworniku oraz monitor sceniczny.Do zestawów głośnikowych o oznaczeniu DP przewidziano aż 14 różnego rodzaju akcesoriów montażowych, pozwalających na montaż pojedynczych zestawów jak i ich zespołów (np. subbas razem z dwoma zestawami szerokopasmowymi zawieszone w jednym punkcie) w najróżniejszy sposób. Dołączany otwór na statyw również znajdziemy wśród akcesoriów dodatkowych, niestety nie był dostarczony razem z testowanymi urządzeniami.

 

Wspólnym mianownikiem całej serii VP są zastosowane przetworniki Differential Drive, neodymowe drivery ciśnieniowy, tuby Progresive Transition, które można obrócić jeśli wiesza się zestaw poziomo oraz moduły cyfrowych wielokanałowych wzmacniaczy JBL DrivePack DPC-2 stworzonych w kooperacji z Crownem instalowane w każdym zestawie. JBL VP z powodzeniem można zainstalować w klubie muzycznym, dyskotece, szkolnej auli, czy w sali wykładowej lub jako uzupełnienie większej instalacji (zestawy mogą obsługiwać protokół CobraNet), a z dodatkowym otworem na statyw mogą być przewożone i ustawiane w konfiguracji zestawu szerokopasmowego zainstalowanego na sztycy umieszczonej w przygotowanym otworze w subbasie. Natomiast przy systemach touringowych znajdą zastosowanie dzięki integracji z Performance Manager i serią Vertec jako dogłośnienia in-fill, side-fill, czy jako drum-fill perkusisty. Tak w salach koncertowych, jak i, dzięki rękawom chroniącym panele przyłączy, w plenerze. Seria VP nie zawiera zestawów pasywnych.

 

Moduły wejściowe wzmacniacza JBL DrivePack oferują zarówno gniazda analogowe (panel DPAN – DrivePack ANalog),  jak i cyfrowe złącza AES/EBU (DPDA – DrivePack Digital Audio). Wybór modułów wejściowych jest indywidualny i niezależny od modelu zestawu VP. DSP wzmacniaczy DivePack sterowany z poziomu System Architect wyposażonych w podstawowy moduł DPAN oferuje może nieco mniej funkcji, niż I-Tech Omnidrive HD, o którym pisaliśmy jakiś czas temu na łamach Portalu, nie mniej jednak, wyczerpują one potrzeby użytkownika.

Mamy dostęp do 8 punktowej korekcji parametrycznej z różnymi typami filtrów oraz linii opóźniającej z opóźnieniem maksymalnym 2 s. Znajdziemy także generator sygnałów testowych, który bardzo ułatwia czynność uruchomienia głośników i sprawdzenia, czy wszystkie przetworniki działają prawidłowo, a przy pomocy tonu, funkcji odwracania polaryzacji i znanemu ogólnie patentowi możemy nie podłączając żadnych innych urządzeń zestawić czasowo moduł szerokopasmowy z subbasami. System Architect pozwala również na wybór wejść zależnie od panelu przyłączy zainstalowanemu w zestawie VP, czy ustawienie czułości wejściowej wzmacniaczy odpowiedzialnych za głośniki niskotonowy i wysokotonowy. Dostępny jest także kompresor na wejściu. Ostatnią opcją, do której po przyjęciu do wiadomości informacji a niebezpieczeństwie uszkodzenia głośników mamy dostęp, jest zmiana częstotliwości granicznej filtra górnoprzepustowego. Wszystkie ustawienia możemy zapisać w pamięci do 10 presetów, a wgląd w zapas mocy dają mierniki poziomu wejściowego i wyjściowego oraz redukcji wzmocnienia.

Użytkownicy zestawów VP z najnowszym modułem wejściowym DPDA mają dostępny nowy procesor DSP BSS OmniDrive HD z filtrami FIR. Tak DPAN jak i DPDA pozwalają na sterowanie DSP z poziomu aplikacji HiQnet System Architect oraz w niedalekiej przyszłości HiQnet Performance Manager. Aktualnie produkowany jest właśnie ostatni z wymienionych modułów – DPDA, oraz również nowy moduł DPIP. Prosty, pozbawiony DSP i złącza sterowania HiQnet, a wyposażony w przetwornik A/D dbx-a i analogową regulację czułości wejściowej. Propozycja dla użytkowników mniej wymagających, lub takich, którzy zestawami VP chcą zarządzać z zewnętrznego procesora. Standardowo, Harman do wszystkich JBL VP oferuje na swojej stronie za darmo biblioteki programu EASE umożliwiające instalatorom precyzyjne zaprojektowanie akustyki pomieszczenia. Całkiem wszechstronna seria, prawda?

 

JBL VP jest w Polsce niezbyt popularną linią, z tym większa radością mogłem sprawdzić co otrzymane do testów zestawy potrafią. Dystrybutor przysłał po dwie sztuki VP7212/95DP i VPSB7118DP. Co oznaczają te numery? VP7 jest oznaczeniem serii, 212 to dwudrożna paczka z przetwornikiem 12”, 95 to oznaczenie dyspersji 90° na 50°. Model subbasu odczytujemy podobnie, to jest jeden głośnik 18″, bez oznaczenia dyspersji z wiadomych względów. Testowy zestaw miał do czynienia ze zróżnicowanym materiałem podczas trzech wykonanych prób ogniowych. Uruchamianie ich w magazynie sobie odpuściłem. W końcu fabryczny preset jest wgrany i głośniki po podłączeniu zasilania i sygnału po prostu grają, zabrałem je zatem na pierwszy i zarazem drugi test, czyli bankiet firmowy z występem zespołu typu „cover band” w niedużej sali na 250-300 osób. Trochę problemów sprawił mi montaż. „Dwunastki” niestety były w wersji nie posiadającej otworu na statyw, musiałem sobie poradzić montując 4 oczka M10 i wieszając łańcuszkami na kratownicy obok świateł. Może i dobrze się stało. Klient docenił estetykę wykonania.
Muzyka serwowana przez DJ-a brzmiała bardzo dobrze. Tuby Progresive Transition grały czysto i równo w zakresie swojej dyspersji, poza tym zakresem wysokie częstotliwości nie słabły ale stawały się kompletnie niesłyszalne. To bardzo duży plus. Miałem większą kontrolę nie grając po ścianach i nie generując niepotrzebnych odbić. Punkt podziału pasma fabrycznie został ustalony na 80Hz i od tej częstotliwości głośniki niskotonowe odzywały się bliskim i niezbyt rozmiękczonym basem. To dobrze. Nie lubię „rozlazłego” brzmienia. Przetworniki 12” bardzo ładnie reprodukowały brzmienia gitar, czy próbek werbla elektronicznych, tanecznych utworów. Mocy wystarczało w zupełności i klientowi nie zdarzyło się poprosić „Panie akustyku, może kapkę głośniej?”. Padła wręcz odwrotna sugestia.

 

Koncert wspomnianego zespołu „kawerowego” określam jako oddzielny test mimo, że zdarzył się on w ramach tego samego eventu. Nie chodzi tylko o to, że SiCompact miał trochę więcej pracy niż kanał stereo od DJ-a i mikrofon konferansjera. Trywialnie rzecz ujmując „żywy” materiał „odrobinę” się różni od płyty po masteringu, z wypompowanym RMS-em, za to prawie bez szczytów. I tu napotkałem mały problem. A konkretnie dwa. Zastosowane dla wokalistów Bety58a miały wyraźnie podkolorowane pasmo środkowe, od 2kHz do ok. 4kHz, co nie jest dla tych mikrofonów do końca normalne. Wokaliści zabrzmieli lekko nosowo przy wyzerowanej korekcji w kanale, ale wygodny korektor parametryczny w programie System Architekt szybko pomógł mi pozbyć się tego problemu. Reszta korekt wynikała z brzmienia samej sali niż z charakteru brzmienia głośników VP. Z drugim problemem spotkałem się już trochę później. Okazało się, że przy wymaganej w sali głośności przetworniki 12” od uderzeń werbla lekko się męczyły. Nie lubię mrugać diodą limiterów zbyt często, w końcu nie moja rola wyręczać oświetleniowca, a i miarowe „strobo” w czerwonym kolorze przez cały występ wygląda dość nieciekawie. Z pomocą znów przyszedł System Architekt i możliwość przestawienia punktu podziału. Załączenie presetu otwierającego subbas do 120Hz z jednoczesnym podcięciem głośników 12” przy tej samej częstotliwości dało dobry rezultat. Limitery się uspokoiły, werbel nie stracił na sile, a i gitara basowa nawet trochę się zaokrągliła. Okazuje się, że subbas VP7118 potrafi zagrać wcale wysoko nie tracąc na punchu i nie brzmiąc „bułowato”. Wokale ładnie wychodziły do przodu, a pogłosy brzmiały przestrzennie i nienachalnie. A najważniejsze jest to, że po kilku korektach z poziomu DSP, korektora graficznego prawie nie dotknąłem i miksowało mi się naprawdę wygodnie.

 

Trzeci test miał miejsce w jednym z poznańskich klubów muzycznych, a materiałem stał się zespół grający klasycznego bluesa, takiego z harmonijką ustną, Hammondem (syntezator Nord, ale zawsze..), i wielkimi raybanami wokalisty. Tym razem nie było żadnych niespodzianek. W procesorze DSP usunąłem korekty pomieszczenia i ustawiłem nowe, natomiast punkty podziału pasma zostawiłem, podcięcie podbarwionej średnicy zostawiłem i zabrzmiało jak należy. Z powodu braku kratownicy i otworów na statyw, tak jak wspomniałem wcześniej, za statywy posłużyły dwa zestawy 2×15”+2” na wyposażeniu klubu (oczywiście wyłączone). Efekt wizualny bardzo ucieszył właściciela klubu, a ja miałem odpowiednią wysokość głośników wysokotonowych.

Wniosek z tych prób jest taki, że do muzyki na żywo przyda się jednak wersja VP7215, lub jeszcze lepiej VP7315 . Wtedy mocy w niskim środku na pewno nie zabraknie. Natomiast myślę, że testowane przeze mnie zestawy znakomicie sprawdzą się podwieszone nad parkietem dyskoteki.

***

Jan Marek

Z wielkim zainteresowaniem wziąłem na testy systemik JBL VP – niewielkie gabaryty, stosunkowo niska waga i całkiem duża moc uzupełnione zaawansowanym układem DSP obiecywały całkiem spory potencjał.

 

Pierwsza sytuacja – koncert klubowy na 200 osób z typową brytyjską rockową „łojanką” to był przedbieg. Skonfigurowanie zestawów po skrętce trwało sekund 5, odpowiednie skalibrowanie do charakterystyki brzmieniowej klubu (cegła i nisko) sekund następnych 45 i system był gotów do pracy. Zgodnie z sugestią Tomka ustawiłem podział nieco wyżej (@120 Hz) niż tradycyjnie – w końcu dobijany werbel w brytyjskiej rockowiźnie ma istotne znaczenie 🙂 Kapele były niezłe, można było posłuchać naprawdę mocnego i dobrze zagranego rocka. JBLe VP w tych warunkach grały ledwo na pół gwizdka… W warunkach niewielkiego klubu raczej nie wykorzystamy pełni potencjału zestawów serii VP – to absolutnie profesjonalni gracze. Przy niezbyt wysokim wysterowaniu uwagę zwracała szybkość basu zbudowanego na 18” przetworniku, mimo podniesienia pasma przetwarzania. Bas nie dudnił, nie buczał ale muzycznie grał, choć i do buczenia można go zmusić :-). Wartościowa cecha.

 

Prawdziwy sprawdzian przyszedł w trakcie niewielkiego pleneru – ot, lokalna kapela rockowa po powrocie z owocnego i pełnego sukcesów zagramanicznego „tourne” 🙂 dała czadu w miejskiej muszli koncertowej. Faktycznie, zagrali dobrze, dynamicznie. Widownia całkiem spora bo w porywach do 500 osób. Tutaj już JBL VP musiał nieco się napocić, choć… bez przesady. Normalnie w tej muszli koncertowej stoją jakieś stare „domokulturowe” JBLe pamiętające pewnie czas przemian ustrojowych… Przez moment zastanawiałem się nad postawieniem ich obok testowanych VP, jednak… zrezygnowałem. Więcej z tego byłoby kłopotów fazowych, niż zysk na mocy 😛 W końcu każdy szerokopasmowy VP7212/95DP daje 1100 W RMS przy efektywności 136 dB max SPL, a subbas VPSB7118DP aż 1800 W RMS przy max SPL 129 dB. Promieniowanie w poziomie jest w szerokim zakresie efektywne, nawet przy odchyleniu od osi o 30° nie ma zauważalnie dużych niedostatków wysokich tonów. Brzmienie jest potężne, klarowne, odpowiedź na mocne impulsy nie dusi końcówek. A co, jeśli mocy nieco brakuje? Można posłużyć się kompresorem na wejściu – bez przesady z ustawieniami, ale nieco pomóc można 🙂 W końcu w razie sytuacji „krytycznej” można wykorzystać potencjał DSP. Po to jest.

 

Funkcjonalnie i brzmieniowo testowane zestawy to absolutnie pierwsza liga wśród aktywych zestawów głośnikowych. Przyznaję, chciałbym mieć je na stanie, choć wolałbym wersję szerokopasmówek z tuleją na sztycę i do nagłaśniania żywej muzyki raczej wolałbym zestawy z 15” dołem… Konfigurowalność, moc i skuteczność składają się na świetne brzmienie tych zestawów. Na pewno sprawdzą się jako odsłuch pomocniczy, w dogłaśnianiu stref w większych konfiguracjach, ale równie dobrze sobie poradzą z uciągnięciem mniejszych imprez. Pokładowe DSP, możliwości konfiguracji filtrów, kompresorów, poziomu wzmocnienia końcówek i wreszcie możliwość nałożenia 8-pasmowego EQ pozwalającego już w kolumnie zniwelować kiepskie warunki akustyczne pomieszczenia to ogromne zalety. Dochodzi możliwość wczytywania presetów z komputera z aplikacji System Architect – jeśli regularnie gramy w określonych salach, nic nie stoi na przeszkodzie, żeby wczytywać sobie gotowe konfigi dla danych sal 🙂 Fakt, zestawy JBP VP nie są tanie, ale są warte każdej wydanej złotówki.

Jan Marek

***

Tomasz Pawłowski

Moim zdaniem cała seria JBL VP jest godna uwagi dla różnych odbiorców szukających profesjonalnych rozwiązań w wielu zastosowaniach. Za odpowiednią kwotę nabywca otrzyma profesjonalne urządzenia wybijające się jakościowo ponad morze popularnego obecnie plastiku, które po odpowiedniej kalibracji przy pomocy skrętki i laptopa będą idealnie spełniać swoje zadanie.

Możliwości
Brzmienie
Jakość wykonania
Opłacalność
Ocena ogólna

Do testów dostarczył: ESS Audio

TAGI: JBL VP7212/95DP, JBL VPSB7118DP, aktywny subbas 18″ 1800 W RMS, topowy instalacyjny system nagłośnieniowy do dyskotek, mocny instalacyjny system nagłośnieniowy do dyskoteki, polecany instalacyjny system nagłośnieniowy do sali koncertowej, optymalne zestawy głośnikowe z DSP do instalacji w dyskotece, mocne dyskotekowe basy dużej mocy, efektywny touringowy system nagłośnieniowy, świetnie brzmiące wysokobudżetowe zestawy głośnikowe do dyskotek i sal koncertowych, wysokiej klasy instalacyjny system nagłośnieniowy do teatru

« poprzednia		następna »